Wat er daar in Parijs gebeurde, is niet te begrijpen. Niet voor te stellen ook. Al voor de 2de keer dit jaar werd Parijs slachtoffer van misdadigers die denken het recht te hebben onschuldige mensen te laten boeten voor wat er in hun land misloopt. Er is sprake van 8 daders, 127 doden en nog eens 180 gewonden. En die getallen kunnen blijven stijgen. Sommige slachtoffers zijn te identificeren, bij anderen is dat iets moeilijker. Om nog maar te zwijgen over het leed van gezinnen, familie en vrienden die hopeloos alleen achterblijven...
Ik heb gisteren de hele dag in een waas geleefd. Niets leek door te dringen. Schuldig gevoeld over alles wat ik deed omdat er nu zoveel mensen een verlies te verwerken hebben. Ook al word ik bijna elke dag met misdaden en af en toe met de dood geconfronteerd voor mijn studie (tja, forensische voor iets ...), het raakt me nog steeds. Het is niet omdat ik deze studie doe, dat mijn emoties afgevlakt zijn. Ik sta sterker in mijn schoenen dan voordien maar onberoerd zal het me nooit laten. Ik volgde elk extra nieuws, liet de radio heel de dag spelen omdat ik elke update wilde horen. Buiten het gruwelijke wat er daar gebeurd is, viel me wel iets op : ik heb nog nooit zoveel solidariteit gezien. Massaal werd bovenstaande afbeelding gedeeld, de hashtag #prayforparis en #jesuisparis ging de wereld rond. Niet alleen in de EU, ook vele Amerikanen lieten weten dat ze aan Parijs dachten. Een mooi gebaar om te laten zien dat Frankrijk er niet alleen voor staat.
- When the city of light goes dark, the rest of the world lights up for them -
0 reacties:
Een reactie posten