woensdag 15 maart 2017

Een dipje ...

De voorbije 2 weken was het was stil op mijn blog. Ik wou mijn best doen om in Amerika al een paar blogposts op voorhand te schrijven maar de laatste dagen waren zo intens en emotioneel (om nog maar te zwijgen van hoe hectisch het was met alles in mijn koffer te krijgen...), dat het het er uiteindelijk niet van gekomen is. Eenmaal thuis was het uitpakken geblazen, wassen, strijken en vooral : proberen om over mijn jetlag te komen. Zo'n 2 weken lang lag ik 's nachts wakker, naar het plafond te staren. Het is maar van een paar dagen geleden dat ik echt mijn eerste nacht heb doorgeslapen. En nu moet ik mijn dipje even verwerken ...



Je leest het goed: ik zit in een dipje. Eerst wou ik het niet toegeven, ik ben niet iemand die snel negatief zal doen. Maar ik had de laatste paar weken gewoon geen zin om IETS te doen. En dat heeft een paar redenen. Allereerst de jetlag. Doordat ik telkens 's nachts wakker lag en tegen een uur of 8 's morgens terug in slaap viel, was ik compleet uit mijn ritme. Ik werd dan vaak tegen de middag wakker, mijn dag was dus zo voorbij. Doordat ik weinig sliep, liep ik grumpy rond. En dat zal mijn omgeving geweten hebben. Ook al probeerde ik zo optimistisch mogelijk te zijn, tegen de middag kreeg ik mijn klopje. En als ik moe ben, kom ik blijkbaar nogal cru over (oepss!)


De sollicitaties. Na Amerika, moest ik een job gaan zoeken, dat was het logische vervolg van het leven. Ik had al wat vacatures op het oog maar het is niet alleen je CV en motivatiebrief doorsturen. Eenmaal antwoord, moet je je heel goed voorbereiden en ook naar het gesprek gaan. Dat vrat energie bij mij. Ik zat dagen aan een voorbereiding waardoor ik geen tijd had om daarnaast nog iets anders te doen. Mijn blog is mijn hobby en zal - waarschijnlijk - nooit een fulltime baan worden. Dus prioriteiten moeten gemaakt worden, daar was de job een van.


Heimwee. Naar Santa Barbara. Ik kwam van warm, zonnig weer in een donker, koud BelgiĆ« terecht. Waar ik een overdosis aan vitamine D had gehad, moest ik hier mijn reserves nu opgebruiken. En het is bovendien wetenschappelijk bewezen: de zon maakt je gelukkig (endorfines, you know?). Ik miste de mensen daar, de mentaliteit, het leven. Ik had er zo'n fijne tijd en nu zat ik in de knoop met mezelf. Mijn vrienden hebben me er proberen bovenop te helpen en dat is hen ook deels gelukt, het andere deel moest ik gewoon zelf doen. Het heeft me heel wat moeite gekost en ik ben er nog niet 100% over maar beetje bij beetje lukt het wel. 

Het is absoluut niet fijn om in een dipje te zitten (geloof mij: allesbehalve). Stilletjes aan begin ik mijn zin in alles weer terug te vinden. Het is nu eenmaal iets waar ik door moest. Ik ben bij deze al heel wat leuke content aan het samenstellen voor jullie voor de komende weken. Bloggen, filmen,... Ik heb er weer zin in !

Stay gorgeous !

Anke

3 opmerkingen:

  1. Aaaaj, arme Anke! :-( ik snap het wel... je hebt zo'n geweldige ervaring gehad en nu is het weer 'back to reality' een beetje :-( Hopelijk word je weer snel helemaal de oude :-) dikke kus!! x

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Pfoe dat is lastig! Je hebt ook zo'n gave tijd achter de rug! Ik weet nog wel dat ik de 2e keer terug kwam uit Amerika dat ik gigantische jetlag had. Niet aan toegeven is het devies maar echt moeilijk. Hopelijk gaat het vanaf nu beter :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @ Nele : ik doe mijn best, het gaat al vele beter. Had nooit gedacht dat ik effectief in een dipje zou geraken na SB :)

    @ Sabrina: de jetlag is EINDELIJK over ! 2 weken gezwoegd maar ik kan eindelijk terug doorslapen, gelukkig !

    BeantwoordenVerwijderen