Gewoon worden voor de camera

Toen ik net met bloggen startte, waren het alleen geschreven artikels die online kwamen. Geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om mijn hoofd op het internet te zetten. Ik zat in die tijd niet echt in een goede omgeving om aan iedereen te vertellen dat ik een blog had over make-up, laat staan dat ik heel mijn hoofd en heel mijn leven op internet zou zetten. Toch kriebelde het om filmpjes te maken want het zag me er zo leuk uit ! Ik oefende wel om filmpjes te maken maar zette de trials nooit online. Toch besliste ik niet zo heel lang daarna om mijn eerste filmpje online te gooien. En sindsdien vind ik het enorm leuk om te doen !

Ik kon me echt uitleven in onderwerpen te bedenken, in het editen, in het maken van filmpjes in het algemeen. Ik vond het zó leuk om te doen ! Uiteraard zie je in mijn eerste filmpje hoe onwennig ik was voor de camera. Een klein beetje normaal, ik vond (en vind het nu soms ook nog) wat genânt om je eigen zo op beeld terug te zien. Maar ik vond het steeds leuker om in videovorm dingen te kunnen uitleggen, dus ik zette dat genânte gevoel opzij en deed vrolijk verder (wat resulteert in 100+ filmpjes op mijn YouTube-kanaal!).

Gewoon worden voor de camera, gebeurt niet onmiddellijk. Ik maak nu ongeveer 3 jaar filmpjes en het groeit. Waar ik eerst heel onwennig was en niet goed wist wat ik allemaal moest vertellen, kan het nu wel eens zijn dat ik er stukken moet uitknippen omdat het filmpje anders té lang is. Zoals je me ziet in mijn filmpjes, zo ben ik in het echte leven ook. Bubbly maar vooral enthousiast. Dat heeft een tijdje geduurd eer ik zo was voor de camera. Je zit weliswaar (in mijn geval) in je eentje in de kamer te praten tegen een camera maar het is moeilijker dan je denkt. In het begin is het wat raar om tegen een camera te praten, maar het went. Je persoonlijkheid kunnen overbrengen, is niet zo heel makkelijk. Ik wilde niet gemaakt overkomen, ik wilde dat mijn lezers me leerden kennen hoe ik was. Ik denk dat ik daar op zich wel in geslaagd ben.

Vroeger had ik het gevoel dat alles in 1 take moest opgenomen worden. Ik had geen weet van editprogramma's, laat staan dat ik er mee kon werken. Mijn eerste filmpje kon beter ge-edit worden, dat ik geef ik heel graag toe. Ook de belichting en de hoek van het filmen, kon beter maar uiteraard leer je van die fouten. Niemands eerste filmpje is direct perfect. Sindsdien ben ik beginnen experimenteren met ruimtes waar ik het beste kon filmen (de keuken leek me toch niet echt geschikt na het bekijken van mijn What's in my bag-filmpje van een aantal jaren geleden), waar de belichting beter was, niet al te veel echo. Toen kwam ik uit op mijn kamer. De belichting is nog altijd niet het beste (ik werk met natuurlijk licht) maar het is alleszins al stukken beter dan eerst. Er valt nog veel te leren. Het editen kan beter, aan de kwaliteit kan gewerkt worden maar ook aan de content kan er hier en daar wat aangepast worden. Ik vind het leuk om dingen te zoeken die verbeterd kunnen worden. Het geeft een voldoening als het dan ook nog eens lukt.

Stay gorgeous !

Anke