'Vrouwen verschuilen zich achter een laag make-up'

Het is en blijft een controverse. Het is een onderwerp dat al op vele blogs werd aangehaald en dat nog steeds actueel is : ‘Verschuilen vrouwen zich achter hun make-up?’ Ik hoor het vaak: vrouwen zetten letterlijk een masker op als ze hun make-up op doen. Zonder make-up zijn ze niets, voelen ze zich niet zelfzeker maar met make-up op, doen ze zich anders voor dan ze zijn. Ze voelen zich zelfzeker, misschien soms wel té. Maar is dat ook zo ?

Ik heb al eens een artikel geschreven over een gelijkaardig onderwerp, of vrouwen bitchy zijn als ze make-up dragen (klik hier voor het artikel).  Daaruit heb ik al laten uitschijnen dat ik daar helemaal niet zo over denk. Ook met het onderwerp van dit artikel ben ik het niet eens. Waarom zouden vrouwen zich verschuilen? Is het slecht dat een vrouw zich beter voelt met make-up op? Is het een schande om make-up te dragen in de eerste plaats ? Zijn we oppervlakkig omdat we make-up dragen ‘en alleen maar met het uiterlijk bezig zijn’? Naar mijn gevoel is het antwoord op al deze vragen ‘nee’. Is het niet mooi dat vrouwen hun accenten kunnen leggen op het mooiste in hun gezicht ? Of iets doen wat ze leuk vinden en ze gelukkig maakt (because happy girls are the prettiest!)?

Ik draag make-up omdat ik dat leuk vind. Ik heb kleine ogen en hou ervan om deze optisch groter te maken met oogschaduw. Ik heb bijna geen jukbeenderen maar door te contouren lijkt het wel of ik er heb. Mijn wenkbrauwen hebben niet de perfecte vorm maar door ze bij te tekenen, zie ik er veel frisser uit en heb ik een open blik. Wat is hier mis mee ? Hoe zou ik mij hier achter kunnen verschuilen? Het is niet natuurlijk, dat ga je me absoluut niet horen tegenspreken, ik heb wat make-up nodig om er wakkerder uit te zien en om wat kleine foutjes te verbergen (aka : donkere kringen van hier tot in Tokio) maar maakt mij dat een leugenaar, gewoon omdat ik die kleine dingen verberg om er frisser uit te zien? Ik dacht het niet. Ik doe make-up met plezier, ik vind het leuk om ’s morgens op te staan en te bedenken wat ik eens zou doen met mijn gezicht. Ga ik voor een iets natuurlijkere wenkbrauw of kleur ik ‘em donkerder in? Ga ik voor nude oogschaduw of zet ik toch een subtiele gekleurde eyeliner voor wat fun ? Make-up is creatief bezig zijn, is tonen wie je bent. Net als een kunstenaar teken ook jij op een canvas, het enige verschil is dat dit canvas je eigen gezicht is.

Liegen we zo tegen jongens/mannen? ‘We tonen niet onze echt ik, maar een geplamuurde versie van onszelf.’ Wat is er mis met een vrouw die voor zichzelf zorgt, die er netjes uit wilt zien? Uiteraard moet de laag foundation/poeder er niet vingerdik op liggen, dat is wel duidelijk. Een cakey face is wel het laatste wat je wilt en er zijn zoveel trucjes om dat te vermijden.  Maar ons een beetje verzorgen mag toch zeker wel? Niemand heeft in principe make-up nodig, we zijn allemaal mooi van onszelf (ik ben stiekem wel een beetje jaloers op de natural beauties onder jullie!) maar waarom de natuur niet een beetje helpen?

Hoe denk jij hierover?

Stay gorgeous !

Anke