Hoe het allemaal begon ...

Een tijdje geleden schreef Serena haar blogverhaal, hoe het allemaal voor haar begon. Wat een leuk idee ! Bij deze : ik ga hetzelfde doen. Ik wil jullie mijn blogverhaal vertellen, from scratch. Waarom ben ik begonnen? Hoe was het om beginnende blogger te zijn? En wat zei mijn omgeving daarvan ? Het lijkt me leuk om na (bijna) 5 jaar eens terug te blikken.

Allright : we beginnen bij het begin. Ik was 17 jaar en ontdekte de wereld van MySpace en Skyrock (wie kent dat nog!). MySpace heb ik eigenlijk nooit echt gehad, Skyrock daarentegen wel. Ik zette allerlei inspiratievolle tekstjes erop met een paar tekeningen en quotes. Anderen konden daar weer op reageren, jij kon bij anderen reageren ; het was eigenlijk een beetje een blog op zich maar niemand zag dat zo. Bij het zoeken naar leuke Skyrock-‘blogs’ kwam ik een filmpje tegen van een meisje die met behulp van 2 kleuren oogschaduw haar ogen kon opmaken. Je raadt het misschien al : het was Mascha. Ik was zo gefascineerd door hoe ze dat deed dat ik doorklikte naar haar site. Zo leerde ik de wereld van de beautyblogs kennen. Ik weet dat ik de dagen nadien zowat elk artikel op haar blog gelezen had, ik leerde zoveel bij ! Niet veel later verscheen een medebeautyliefhebber op haar site : Cynthia. Ik klikte weer door naar haar site en ontdekte dat ze eigenlijk hetzelfde deed als Mascha maar dat ze haar eigen kijk had op de dingen. En beetje bij beetje kwam ik zo nog wat beautyblogs tegen dat er echt een hele nieuwe wereld voor me open ging. De stortvloed aan informatie en nieuwe sites was ongelofelijk en ik las uren het ene artikel na het andere. Ik kocht op aanraden van hen, nieuwe producten en gebruikte deze zelf. Soms werkten ze schitterend maar soms was ik het er niet altijd mee eens met wat ze schreven; sommige producten waar zij over schreven, werkten niet bij mij. Dat is uiteraard logisch, iedereen is anders.

En toen begon ik me af te vragen of zoiets eigenlijk in België bestond? Ik kwam altijd maar Nederlandse beautyblogs tegen maar was er niets gelijkends in België ? Het heeft een tijdje moeten duren eer ik een beautyblog in België vond ! Dat was de blog van Marijke en heel snel erachter ook die van Stamatia. Beetje bij beetje ontdekte ik het bloggerswereldje, wat zag het er me leuk uit ! Ik schreef vroeger verhalen en gedichtjes bij de vleet, dus dat schrijven heeft er bij mij altijd ingezeten. Beetje bij beetje kwam de interesse in beauty. Mijn mama had thuis een mandje met allerlei producten in maar die hadden ondertussen ook hun beste tijd gehad. De nagellak gebruikten we wel nog, maar alleen op speciale gelegenheden (en nu zitten we elke zondag aan tafel om samen onze nagels te lakken, haha!). Ik was 14 toen ik mijn eerste likje mascara gebruikte, ik was 16 toen ik mijn eerste foundation kocht.

Het begon dus wel een beetje te kriebelen om zelf een blog te starten, zonder dat iemand het wist. Ik wist niet of het een goed idee ging zijn, wikte en woog de voor – en nadelen ervan maar uiteindelijk, het eerste weekend van mijn examen in juni, besloot ik om een blog aan te maken op Blogger. Ik moest dat weekend eigenlijk wiskunde leren maar aangezien het niet al te moeilijk was, was ik op zaterdagnamiddag al klaar. Ik kon zondag nog genoeg herhalen dus spendeerde ik de rest van de namiddag en avond aan het maken van mijn blog. 8 juni 2011: Passion for Beauty werd geboren. Ik maakte mijn eerste blogpost over wie ik was, wat ik wilde doen met mijn blog en postte het zonder goed en wel te beseffen wat ik had geschreven, mijn eerste bericht ging de wijde wereld in.  Een exciting moment wel ! De maandag toen ik mijn examen wiskunde had afgelegd (wat à propos goed ging!), kwam ik thuis en wilde ik een nieuwe blogpost typen. Ik had voordien wat make-upjes van Catrice gekocht. Ik trok mijn allereerste foto’s, knipte ze een beetje bij zonder rekening houden met belichting en postte ze – again- op mijn blogje met een klein beetje tekst erbij.  De dagen nadien kreeg ik er enorm veel plezier in om dingen te beginnen fotograferen en er teksten bij te maken om te posten. Ik keek wat ik thuis had staan, waarvan ik toen dacht wat interessant zou zijn om over te schrijven. Beetje bij beetje geraakte mijn blog gevuld met allerlei dingen die ik leuk vond.

Mijn eerste bezoekers : wat was ik blij ! Ik ben nog altijd enorm blij en dankbaar dat jullie willen lezen wat ik schrijf, dat jullie mijn hersenspinsels willen bekijken en er met mij willen over discussiëren. Toen ik besefte dat er mensen mijn blogposts lazen, was ik in de wolken. Wie had dat ooit gedacht ! Ik had het nog maar tegen 2 mensen gezegd dat ik een blog had : mijn mama en mijn broer wisten het als eerste en als enige. Verder wist niemand het, niet van mijn familie en niet op school. Ik had er in het begin ook geen behoefte aan om het iemand te vertellen, voor het zelfde geld zou alles op niks uitdraaien. Na de zomervakantie begon ik aan de universiteit en toen heb ik moeten puzzelen om blogposts geschreven te krijgen. Het bloggen begon serieuzer te worden, ik kreeg contact met PR-bureau’s en ik startte ook met elke zaterdag een filmpje. Dat had allemaal tijd nodig en met lessen van 9 tot soms half 7 ’s avonds lukte dat niet altijd. Gelukkig hebben jullie er niet veel van gemerkt tot mijn beslissing: ik ging van dagelijks bloggen naar 5x per week. Het moest gewoon, ik had geen tijd om zowel te schrijven voor m’n blog als al mijn taken op tijd af te krijgen. Het was de beste beslissing die ik ooit kon maken. Ik had 2 dagen in de week waar ik alles kon bijwerken en toch nog kon schrijven.

Het moment waar mijn familie en vrienden erachter kwamen dat ik een blog had : dat was iets om nooit te vergeten. Mijn broer kan heel moeilijk zijn mond houden, dat heb ik altijd al geweten. En hij heeft eigenlijk een beetje voor een sneeuwbaleffect gezorgd. Hij vertelde het mijn achternichtjes die het dan weer vertelde aan hun ouders. Verder vertelden ze het ook aan mijn nichtje en neef die het dan weer aan mijn tante en nonkel vertelden. En bij de eerste familiegelegenheid kwamen al de vragen er eigenlijk uit. Ook mijn vriendinnen wisten het niet onmiddellijk. In het middelbaar had ik niets verteld, het was nog te pril en na de examens ging toch iedereen z’n eigen weg uit, wat was dan het nu ? Mijn beste vriendinnen van de universiteit wisten het tijdens onze reis naar Turkije: toen heb ik het hen verteld. Mijn blog was ondertussen een jaar oud, ik wist dat ik er mee wilde doorgaan, dus ik was zeker genoeg om het hen wel te vertellen. Een beetje spannend wel want buiten mijn familie wist niemand het verder. Maar ik kreeg superleuke reacties en dat moedigde ook aan om er niet meer beschaamd over te zijn. Schamen doe ik me al lang niet meer, waarom schamen over iets waar je gelukkig van wordt ? Beetje bij beetje vertelde ik het aan verschillende mensen die wel een beetje een feeling hadden met beauty en zei reageerden ook enorm leuk dat ik er nóg meer plezier in kreeg om te schrijven.

We zijn ondertussen bijna 5 jaar later en wat een avontuur is het al geweest ! Van noob tot ietsje beter gevorderd. Expert ben ik niet, dat wil ik mezelf niet noemen. Ik kan op alle vlakken verbeteren en dingen veranderen maar ik ben zeker niet meer dezelfde persoon in vergelijking met 5 jaar geleden. Wel ben ik diep van binnen nog altijd het meisje die het leuk vindt om dingen uit te proberen en erover te schrijven. En dat blijf ik ook, down to earth met 1 grote passie : beauty.

Stay gorgeous !

Anke